week 1: welkom in Azië...
Door: Lenny
Blijf op de hoogte en volg Lenny
06 Januari 2016 | Cambodja, Phnom-Penh
Hallo lieve luitjes!
Hier dan mijn eerste reisverslag uit Cambodja. Helaas gaat het allemaal een beetje anders dan gepland, want terwijl we nu zouden moeten genieten van een heerlijk ontbijtje op het platteland, zitten we nog steeds in een hotel in Phnom Penh. Reden: het welbekende 'ik heb iets verkeerds gegeten in Azië-syndroom' (komt trouwens voor bij 1 op de 3 mensen, best veel hè? )
Maar eerst bij het begin beginnen. Na een grotendeels fijne vliegreis (de laatste vlucht van Bangkok naar Siem Reap in een mini-vliegtuigje met asociale voor-buurman niet meegeteld natuurlijk) kwamen we op oudjaarsavond aan in Siem Reap. Tijdens het tuk tuk ritje naar het hotel vroeg ik me af al af waar alle toeristen waren... tot we na even opfrissen besloten om 'even' naar pub street te gaan (centrale straat in toeristengebied). Wat we daar zagen was eventjes te veel voor onze hersenen die de afgelopen 22 uur alleen maar vliegtuigen en vliegvelden hadden gezien: een enorme mensenmassa, honderden lichtjes, muziek, bier en babypoeder. Babypoeder? Jep, en bier. Dus a la kindervakantiewerk stonden ze hier te vetzakken en voordat we dekking konden zoeken waren ook wij de pineut. Gelukkig was het heel gezellig en die hards als we zijn hebben we het volgehouden tot half 5 's ochtends (terwijl we de nacht ervoor zo goed als overgeslagen hadden). Het begrip jet lag was ons op dat moment even niet helemaal helder dus we gingen zonder een wekker te zetten slapen in onze kamer die ook nog eens geen raam had. Even voor de duidelijkheid: met een tijdsverschil van 6 uur zijn dit vooral dingen die je NIET moet doen wil je een jetlag voorkomen! We werden wakker om 13.15 en de dagen, vooral nachten erna heb ik zelf mogen ervaren hoe een jetlag voet. Laat ik zeggen dat ik blij ben dat ik nog pammetjes had meegenomen om een beetje rustiger te kunnen worden ;).
Vrijdag hebben we verder niet veel bijzonders gedaan, behalve lekker eten en wat rondkijken. Na een nacht zonder slaap gingen we zaterdag naar Angkor Wat, een mega groot tempelcomplex dat stamt uit de 12 eeuw. Het is het grootste religieuze monument in de wereld! Omdat we de 'sunset' hadden geboekt werden we om 5 uur 's ochtends opgehaald door de tuk tuk driver (dat we niet de enige waren met dit idee kun je zien op de foto's ). De schoonheid en de rust rondom de meeste tempels deed me de slaap-ellende even vergeten en we hebben echt een heerlijke dag gehad. De foto's zeggen de rest :) 's avonds hebben we lekker ergens gegeten en 's nachts heb ik ook nog wat uurtjes slaap meegepikt.
Op zondag begon het feest pas echt: misselijk, diarree en overgeven. We zijn toch even weg geweest maar ik was er niet goed aan. Zoals veel mensen hier meemaken waarschijnlijk iets verkeerds gegeten, maar het kan ook komen door het gebruiken van een handdoekje op een toilet. Eline heeft er iig geen last van gehad. Maandag hadden we een afspraak met Cheng, de coördinator, op het platteland bij Siem Reap om te kijken naar de projecten die de stichting hier heeft opgezet (zelf gaan we in Takeo, bij Phnom Penh, helpen). Erg mooi daar en leuk om te zien wat de stichting allemaal doet. Helaas voelde ik me steeds beroerder en ging ik een paar keer bijna van mijn stokje. Ook niet gek met temperaturen van zo'n 32 graden en met weinig eten op. Cheng raadde me aan om naar een dokter te gaan op de terugweg, dus na een uur in de tuk tuk bij de dokter aangekomen. Daar beweerde een assistent dat ik maar liefst 10 kilo zwaarder zou zijn dan ik was, maar hij kon blijkbaar niet zo goed de weegschaal lezen en licht verontwaardigd heb ik hem even geholpen. Hij keek me aan als een botsauto maar schreef wel het goede getal op :). De dokter heeft wat dingen gecheckt en uiteindelijk kreeg ik 3 soorten medicijnen mee. Omdat ik twijfelde over de medicijnen wilde ik even wachten tot we 's middags bij Jan, de oprichter van de stichting, waren geweest. In de tussentijd hadden we geen hotel meer omdat we die avond met de nachtbus naar Phnom Penh zouden gaan. Het gesprek met Jan was fijn en hij zei inderdaad dat die medicijnen niet nodig waren, heel veel mensen worden hier ziek en dat heeft gewoon tijd nodig.
Na het gesprek met Jan moesten we nog een paar uur overbruggen tot de nachtbus ging. De nachtbus zelf was een beleving op zich. Het is dus echt een bus met bedden inclusief hello kitty dekentjes, kussens, wifi en stopcontacten!. Best comfortabel en ik was zo moe dat ik snel ik slaap viel.
We kwamen dinsdag om 7 uur 's ochtends aan in Phnom Penh en zijn meteen naar het hotel gegaan. Eigenlijk zouden we meteen naar Takeo gaan, maar Jan zei dat ik pas naar Takeo mag gaan als ik echt beter ben, aangezien de voorzieningen daar te slecht zijn om ziek te zijn en het 2 uur in de tuk tuk is voordat je weer in de stad bent. We hebben dus meteen maar een nachtje bijgeboekt. Overdag is Eline naar een museum gegaan en ben ik op de kamer in bed gebleven (gelukkig nu wel ramen!!). 's avonds in het hotel wat gegeten maar ik krijg nog steeds niet veel naar binnen (mijn menu bestaat overigens de laatste dagen uit droog brood, crackers en wat rijst). Daarna even naar de apotheek gelopen maar daarna was ik ook weer helemaal moe. Inmiddels ben ik wel begonnen aan medicijnen tegen diarree die ik op voorhand al had gekregen van de huisarts.
Nu is het hier woensdagochtend 10.30 en ook vannacht blijven we in Phnom Penh. We gaan wel naar een ander (backpackers)hostel zodat Eline wat meer aanspraak heeft en 's avonds een drankje kan doen zonder echt de stad in te hoeven. Ik hoop ontzettend dat het morgen wat beter gaat en we dan eindelijk kunnen beginnen aan het project!!
Iedereen bedankt voor alle lieve berichtjes uit Maasbree en omstreken, doet me erg goed!! Ik hoop snel terug te komen met een wat fleuriger bericht! Ik ga nu mijn tas weer inpakken want op de een of andere manier lukt het ons in zeer korte tijd een enorme bende ervan te maken ;)
Foto's zet ik vanmiddag erbij!
Liefs Lenny
Hier dan mijn eerste reisverslag uit Cambodja. Helaas gaat het allemaal een beetje anders dan gepland, want terwijl we nu zouden moeten genieten van een heerlijk ontbijtje op het platteland, zitten we nog steeds in een hotel in Phnom Penh. Reden: het welbekende 'ik heb iets verkeerds gegeten in Azië-syndroom' (komt trouwens voor bij 1 op de 3 mensen, best veel hè? )
Maar eerst bij het begin beginnen. Na een grotendeels fijne vliegreis (de laatste vlucht van Bangkok naar Siem Reap in een mini-vliegtuigje met asociale voor-buurman niet meegeteld natuurlijk) kwamen we op oudjaarsavond aan in Siem Reap. Tijdens het tuk tuk ritje naar het hotel vroeg ik me af al af waar alle toeristen waren... tot we na even opfrissen besloten om 'even' naar pub street te gaan (centrale straat in toeristengebied). Wat we daar zagen was eventjes te veel voor onze hersenen die de afgelopen 22 uur alleen maar vliegtuigen en vliegvelden hadden gezien: een enorme mensenmassa, honderden lichtjes, muziek, bier en babypoeder. Babypoeder? Jep, en bier. Dus a la kindervakantiewerk stonden ze hier te vetzakken en voordat we dekking konden zoeken waren ook wij de pineut. Gelukkig was het heel gezellig en die hards als we zijn hebben we het volgehouden tot half 5 's ochtends (terwijl we de nacht ervoor zo goed als overgeslagen hadden). Het begrip jet lag was ons op dat moment even niet helemaal helder dus we gingen zonder een wekker te zetten slapen in onze kamer die ook nog eens geen raam had. Even voor de duidelijkheid: met een tijdsverschil van 6 uur zijn dit vooral dingen die je NIET moet doen wil je een jetlag voorkomen! We werden wakker om 13.15 en de dagen, vooral nachten erna heb ik zelf mogen ervaren hoe een jetlag voet. Laat ik zeggen dat ik blij ben dat ik nog pammetjes had meegenomen om een beetje rustiger te kunnen worden ;).
Vrijdag hebben we verder niet veel bijzonders gedaan, behalve lekker eten en wat rondkijken. Na een nacht zonder slaap gingen we zaterdag naar Angkor Wat, een mega groot tempelcomplex dat stamt uit de 12 eeuw. Het is het grootste religieuze monument in de wereld! Omdat we de 'sunset' hadden geboekt werden we om 5 uur 's ochtends opgehaald door de tuk tuk driver (dat we niet de enige waren met dit idee kun je zien op de foto's ). De schoonheid en de rust rondom de meeste tempels deed me de slaap-ellende even vergeten en we hebben echt een heerlijke dag gehad. De foto's zeggen de rest :) 's avonds hebben we lekker ergens gegeten en 's nachts heb ik ook nog wat uurtjes slaap meegepikt.
Op zondag begon het feest pas echt: misselijk, diarree en overgeven. We zijn toch even weg geweest maar ik was er niet goed aan. Zoals veel mensen hier meemaken waarschijnlijk iets verkeerds gegeten, maar het kan ook komen door het gebruiken van een handdoekje op een toilet. Eline heeft er iig geen last van gehad. Maandag hadden we een afspraak met Cheng, de coördinator, op het platteland bij Siem Reap om te kijken naar de projecten die de stichting hier heeft opgezet (zelf gaan we in Takeo, bij Phnom Penh, helpen). Erg mooi daar en leuk om te zien wat de stichting allemaal doet. Helaas voelde ik me steeds beroerder en ging ik een paar keer bijna van mijn stokje. Ook niet gek met temperaturen van zo'n 32 graden en met weinig eten op. Cheng raadde me aan om naar een dokter te gaan op de terugweg, dus na een uur in de tuk tuk bij de dokter aangekomen. Daar beweerde een assistent dat ik maar liefst 10 kilo zwaarder zou zijn dan ik was, maar hij kon blijkbaar niet zo goed de weegschaal lezen en licht verontwaardigd heb ik hem even geholpen. Hij keek me aan als een botsauto maar schreef wel het goede getal op :). De dokter heeft wat dingen gecheckt en uiteindelijk kreeg ik 3 soorten medicijnen mee. Omdat ik twijfelde over de medicijnen wilde ik even wachten tot we 's middags bij Jan, de oprichter van de stichting, waren geweest. In de tussentijd hadden we geen hotel meer omdat we die avond met de nachtbus naar Phnom Penh zouden gaan. Het gesprek met Jan was fijn en hij zei inderdaad dat die medicijnen niet nodig waren, heel veel mensen worden hier ziek en dat heeft gewoon tijd nodig.
Na het gesprek met Jan moesten we nog een paar uur overbruggen tot de nachtbus ging. De nachtbus zelf was een beleving op zich. Het is dus echt een bus met bedden inclusief hello kitty dekentjes, kussens, wifi en stopcontacten!. Best comfortabel en ik was zo moe dat ik snel ik slaap viel.
We kwamen dinsdag om 7 uur 's ochtends aan in Phnom Penh en zijn meteen naar het hotel gegaan. Eigenlijk zouden we meteen naar Takeo gaan, maar Jan zei dat ik pas naar Takeo mag gaan als ik echt beter ben, aangezien de voorzieningen daar te slecht zijn om ziek te zijn en het 2 uur in de tuk tuk is voordat je weer in de stad bent. We hebben dus meteen maar een nachtje bijgeboekt. Overdag is Eline naar een museum gegaan en ben ik op de kamer in bed gebleven (gelukkig nu wel ramen!!). 's avonds in het hotel wat gegeten maar ik krijg nog steeds niet veel naar binnen (mijn menu bestaat overigens de laatste dagen uit droog brood, crackers en wat rijst). Daarna even naar de apotheek gelopen maar daarna was ik ook weer helemaal moe. Inmiddels ben ik wel begonnen aan medicijnen tegen diarree die ik op voorhand al had gekregen van de huisarts.
Nu is het hier woensdagochtend 10.30 en ook vannacht blijven we in Phnom Penh. We gaan wel naar een ander (backpackers)hostel zodat Eline wat meer aanspraak heeft en 's avonds een drankje kan doen zonder echt de stad in te hoeven. Ik hoop ontzettend dat het morgen wat beter gaat en we dan eindelijk kunnen beginnen aan het project!!
Iedereen bedankt voor alle lieve berichtjes uit Maasbree en omstreken, doet me erg goed!! Ik hoop snel terug te komen met een wat fleuriger bericht! Ik ga nu mijn tas weer inpakken want op de een of andere manier lukt het ons in zeer korte tijd een enorme bende ervan te maken ;)
Foto's zet ik vanmiddag erbij!
Liefs Lenny
-
06 Januari 2016 - 07:02
Renee:
Hoi Lenny,
Wat een begin van jullie avontuur! Hoop dat je snel fit bent en blijft, zo zie je maar dat plannen heel anders uit kunnen pakken... Go with the flow! Liefs, Renee en Rens (elke dag een blikje cola liefst zonder prik heeft voor ons in Azië altijd goed gewerkt trouwens) -
06 Januari 2016 - 07:24
Elly:
Komt wel goed, schatje! XX -
06 Januari 2016 - 07:38
Mieke Segers:
Oh Lenny dat is minder. Hopelijk knap je gauw op om verder te kunnen! Gr miek -
06 Januari 2016 - 08:36
Hans:
Lenny,
Beterschap. Mooi en helder verslag.
Gr. Buurtjes -
06 Januari 2016 - 09:03
Chantal:
Oaah des echt flink balen Lenny!
Nog vuul beatersjap en detse mer weer snel kens goan geniete van dien tied doar :)
xx Chantal -
06 Januari 2016 - 09:11
Jose :
Hallo saampjes. Wat een verhaal lennie. En wat jammer dat je ziek bent geworden. Je schrijft erg leuk,prettig lezen. Nou lieverd ik hoop dat t snel beterder gaat. Renee drinkt altijd cola als ze in indonesie zijn of een ander land waar t eten zo andres is. Dit ook al uit voorzorg. Schijnt goed te helpen bij hun. Miss een tip. Lieverd ga door zo. En geniet. En echt snel weer beter worden. Ik verheug me op t volgende verhaal. Dikke kus aalebei. Gr jose. -
06 Januari 2016 - 09:22
Natasja:
Ja hoor, je bent in Azië, heel duidelijk. De cola tip is een goede. Werkt erg goed. Eerst beter worden en dan heel veel plezier met alles. -
06 Januari 2016 - 13:36
Nadine:
Oeeh Lenny hopelijk ben je snel hersteld van de buikgriep, maar dat komt vast en zeker goed! Daarna lekker genieten xxxx Nadine -
06 Januari 2016 - 15:06
Dore Trepels:
Lenny ,geneet van alles ,je buikgriep hopelijk ook dat dit niet te lang duurt, -
06 Januari 2016 - 15:49
Jacqueline:
Hoi Lenny, fijn om van je te horen/lezen! Ben benieuwd naar de foto's.
Hopelijk heb je het ergste achter de rug en kan nu het avontuur beginnen.
Al heb je in die korte tijd al meer avontuur beleefd dan de meeste van ons.
Groetjes Jacqueline, Ger en Bert.
-
06 Januari 2016 - 21:13
Gerrie:
Lieve Lenny, dit avontuur had anders moeten beginnen, maar hopelijk voel je je snel weer beter. Als je dan bezig bent waarvoor je kwam, ben je alles weer snel vergeten.
Dikke knuffel van Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
